"Hard Choices", Hillary Rodham Clinton, Simon & Schuster

Το Σάββατο 13 Ιουνίου κυκλοφορεί στις αγγλόφωνες χώρες το νέο βιβλίο της Hillary Rodham Clinton "Hard Choices". Θεωρείται βιογραφικό, ωστόσο η Clinton έχει ήδη εκδόσει μια βιογραφία της το 2003, με τίτλο: "Living History". Το "Hard Choices" επικεντρώνεται στην τετραετία που διετέλεσε Υπουργός Εξωτερικών της αμερικανικής κυβέρνησης. Κατά τους New York Times, το βιβλίο αυτό είναι πρελούδιο της επικείμενης υποψηφιότητάς της στις προεδρικές εκλογές του 2016. Στις 656 σελίδες του προβάλλεται η εμπειρία της στην εξωτερική πολιτική και στα θέματα ασφάλειας. 

Στις Η.Π.Α. όπου γίνεται ήδη μεγάλη προβολή θα κυκλοφορήσουν 1.000.000 αντίτυπα, με τιμή βιβλίου 35 δολάρια. Στο Ηνωμένο Βασίλειο θα κυκλοφορήσουν 200.000, από τα οποία τα 60.000 θα προωθηθούν στην Αυστραλία, 10.000 στις Ινδίες και 15.000 αλλού στο εξωτερικό. Αυτό μας αφήνει 115.000 αντίτυπα για πωλήσεις στη Βρετανία, κατά τι λιγότερα από τα 134.000 που πούλησε η προηγούμενη, προσωπική βιογραφία της. Αναμενόμενο. Η εξωτερική πολιτική δεν διαθέτει ίχνη σπέρματος. 

Η νέα επιτροπή κρατικών βραβείων, αναδημοσίευση από το Βήμα

http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=534228

"Η ιστορία του Μιξ, του Μαξ και του Μεξ", Λουίς Σεπούλβεδα, μτφ Αχιλλέας Κυριακίδης, εκδ. Opera, σ.62, ευρώ 6.23, ISBN 978-960-8397-58-3

Ένας γάτος με...ελληνικό προφίλ, ο Μιξ. Ένα αγόρι που τον φροντίζει, ο Μαξ κι ένας μεξικάνος ποντικός, ο Μεξ μπλέκουν σε μικρές περιπέτειες που οικοδομούν τη φιλία τους. Κι αν η σχέση ενός ανθρώπου μ' ένα γάτο είναι κατανοητή, εκείνη μεταξύ γάτου και ποντικού είναι εντελώς απρόσμενη. Εδώ αναδύεται, όμως, η μαγεία της αληθινής φιλίας. Ο φυσικός εχθρός σου γίνεται οδηγός σου κι εσύ γίνεσαι γι αυτόν το όχημα της ομορφότερης περιπέτειάς του. Γεράκος πια ο γατούλης έχει τυφλωθεί. Βλέπει γι αυτόν ο ποντικός. Μαζί αποτολμούν το αδιανόητο: άλματα από στέγη σε στέγη!

Οι πραγματικοί φίλοι μοιράζονται τα όνειρα και τις ελπίδες, ότι καλύτερο έχουν, τα μικρά πράγματα που ομορφαίνουν τη ζωή, τη σιωπή. Καταλαβαίνουν ο ένας τους περιορισμούς του άλλου και τον βοηθάνε. Μοιράζονται φρονιμάδες και λάθη, σέβονται ο ένας την ελευθερία του άλλου. Αλληλοφροντίζονται. Αγαπιούνται.

Μικρές, παραμυθένιες, τρυφερές οι ιστορίες του Σεπούλβεδα αφορούν όλες τις ηλικίες κι ας προωθούνται ως εφηβικά αναγνώσματα. Διαβάστε, επίσης, του ίδιου: "Ένας γέρος που διάβαζε ιστορίες αγάπης" (1993) και "Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει" (1997). Διαβάστε τα κατά προτίμηση έχοντας ένα γάτο να ρονρονίζει στην ποδιά σας. Φίλοι ενωμένοι ποτέ νικημένοι.

30 ο Διεθνές Φεστιβάλ βιβλίου Εδιμβούργου

Εσωτερικό της Signet Library από άλλη εκδήλωση

Το  Edinburgh International Book Festival 2013 ξεκίνησε στις 10 Αυγούστου και θα διαρκέσει ως τις 26. Είναι το μεγαλύτερο φεστιβάλ βιβλίου στον κόσμο, θέση που κατέκτησε μέσα στα 30 χρόνια λειτουργίας του. Φέτος αναμένονται πάνω από 200.000 επισκέπτες στις 800 εκδηλώσεις του. Σκεφτείτε ότι το 1983 είχε ξεκινήσει με 30 εκδηλώσεις, 120 συγγραφείς και 30.000 επισκέπτες. Περιλαμβάνει και το Εναλλακτικό Φεστιβάλ, όπου παρουσιάζονται και προβάλλονται νεοεμφανιζόμενοι συγγραφείς, ένας θεσμός με μεγάλο ενδιαφέρον. Παράλληλα γίνονται ειδικές παρουσιάσεις Σκωτσέζων συγγραφέων, εκδηλώσεις για το νεανικό και το παιδικό βιβλίο κι όλα αυτά σε ατμόσφαιρα γιορτής που απλώνεται σε όλη την πόλη μια και οι δραστηριότητες δεν περιορίζονται σε μια τοποθεσία. Τα εγκαίνια έγιναν στο γεωργιανού ύφους κτίριο της Βιβλιοθήκης Signet, που χρονολογείται από το 1822 στο κέντρο της πόλης. Στο βίντεο της προηγούμενης ανάρτησης, ο διευθυντής του Διεθνούς Φεστιβάλ Βιβλίου Εδιμβούργου, Nick Burley μιλά για τον θεσμό. Η συνέντευξη έχει γίνει στις αρχές του καλοκαιριού.

Edinburgh International Book Festival 2013 - programme launch

"Η αδερφή μου", Σταύρου Ζουμπουλάκη, εκδόσεις Πόλις, σ.69, τιμή 9 ευρώ, ISBN 978-960-435-382-8

Ταλαντούχο κι όμορφο κορίτσι, πρώτη μαθήτρια, σημαιοφόρος σε όλα τα γυμνασιακά της χρόνια, ζωγράφιζε, χόρευε, τραγουδούσε θαυμάσια, έφερνε πρώτη στο σπίτι τις νέες πληροφορίες για το θέατρο, τη μουσική, κάθε τι δημιουργικό. Η Γιούλα ήταν η μεγαλύτερη αδερφή του συγγραφέα κι η οδηγός του στις πνευματικές αναζητήσεις. Πριν γίνει 18 χρονών εκδήλωσε επιληψία. Κι αυτό δεν συνέβη σε μυθιστόρημα. Το βιβλίο "Η αδερφή μου", του Σταύρου Ζουμπουλάκη είναι μια μαρτυρία, ένα κείμενο βιογραφικό για το μαρτύριο ενός παιδιού από το βάρος της αρρώστιας κι ενός άλλου παιδιού από το βάρος της ευθύνης.
Η πατρική οικογένεια κράτησε μυστική την αρρώστια κι ο νεαρός Σταύρος σήκωσε πάνω του τη φροντίδα και το μυστικό, κι αυτά αναλογούν σε δύο σταυρούς. Πατέρας παπάς, οικογένεια με ορθόδοξες αρχές, οι προσευχές πολλές, μα η αρρώστια ανίκητη. Έφηβος με αγάπη στο διάβασμα και την πνευματική αναζήτηση ο Σταύρος αναρωτιέται για το νόημα της αρρώστιας και το νόημα της πίστης. Πώς γίνεται ο Θεός της αγάπης να αφήνει τα πλάσματα του να βασανίζονται; Η Γιούλα έζησε ως τα 60 της χρόνια, μπήκε στη Νομική, σπούδασε ηθοποιία, έπαιξε στο θέατρο, παντρεύτηκε, χώρισε, ερωτεύτηκε, έζησε και με τον τρόπο της ώθησε τους δικούς της να ξεπεράσουν δογματισμούς και στεγανά. Η οικογένεια της παραστάθηκε, με πρώτη τη μητέρα. Η αφοσίωσή του τον οδήγησε σε πολλές θυσίες από αυτές που ανοίγουν ολοένα και περισσότερο την καρδιά. Διαβάζοντάς τον, όμως, καταλαβαίνεις ότι αισθάνεται πως δεν ήταν αρκετά όσα έκανε, πως θα μπορούσε να κάνει περισσότερα. Αναγνωρίζει ότι η αδερφή του, η αρρώστια της και η σχέση του μαζί της καθόρισαν τον τρόπο που βλέπει τα πράγματα, που κρίνει, ιεραρχεί, αξιολογεί. Αυτό το λέει ένας άνθρωπος που σπούδασε νομική, φιλολογία και φιλοσοφία, άσκησε δικηγορία κι έγινε εκπαιδευτικός, διηύθυνε το περιοδικό Νέα Εστία, έγραψε δοκίμια, προήδρευσε εκκλησιαστικού ιδρύματος και πλέον είναι ο πρόεδρος της Εθνικής Βιβλιοθήκης. Μέσα από τα πρόσφατα βιβλία του παίρνει θέση απέναντι στην ορθόδοξη εκκλησία ζητώντας την σαφή αποστασιοποίησή της από δεξιές και ακροδεξιές πολιτικές τάσεις. Δεν φοβάται λιβέλους και επιθέσεις; Άμα έχεις εξασκηθεί να σηκώνεις διπλό σταυρό...
Η αδερφή του πέθανε στις 13 Αυγούστου 2012, ο τάφος της βρίσκεται στο κοιμητήριο Ζωγράφου. Εκεί βρισκόμουν στις 13 Αυγούστου 2013, δέκα χρόνια ακριβώς από τον θάνατο της μητέρας μου. Λίγες ώρες αργότερα έπιανα στα χέρια μου το βιβλίο. Συμπτώσεις;

"Η Αθήνα της μιας διαδρομής", Πέτρου Μάρκαρη, εκδόσεις Γαβριηλίδη, σ.248, τιμή 13,85, ISBN 978-960-336-982-0

Στους λάτρεις των ιστοριών του Μάρκαρη είναι γνωστές οι διαδρομές του αστυνόμου Χαρίτου, που ως την προτελευταία περιπέτειά του γίνονταν με το ιστορικό Μιραφιόρι του. Σε τούτο το βιβλίο, όμως, ο συγγραφέας συναγωνίζεται τον ήρωά του.  Ο Μάρκαρης παίρνει τον Ηλεκτρικό από τον Πειραιά και κατεβαίνει σε κάθε έναν από τους 24 σταθμούς της διαδρομής ως την Κηφισιά. Βολτάρει, κοιτάζει, διακρίνει, θυμάται και φέρνει στο προσκήνιο ιστορίες τόπων και ανθρώπων. Με αδρές γραμμές σχεδιάζει την κοινωνική διαστρωμάτωση της πόλης μας και μας αφήνει έκπληκτους με τη φρεσκάδα της αντίληψής του. Επισημαίνει πράγματα και καταστάσεις που δεν διακρίνουμε καθώς έχουν περάσει στην καθημερινότητα κι έχουν γίνει στα δικά μας μάτια ένα με το φόντο. Έτσι στη μεσοαστική Κυψέλη παρατηρεί την εγκατάλειψη εντυπωσιακών οικιών από την αποχώρηση παλιών κατοίκων και στη προσφυγική Νέα Ιωνία κάνει τη σύγκριση: "μεγάλη διαφορά ανάμεσα στους πρόσφυγες και στους Ελλαδίτες. Οι πρόσφυγες κρατιούνται σ' αυτό που έφτιαξαν, το συντηρούν, το φροντίζουν, το καλλωπίζουν. Αντίθετα οι Ελλαδίτες παραδίδουν τις συνοικίες τους στην υποβάθμιση και την εγκατάλειψη και πηγαίνουν σε άλλες. Οι νομάδες είναι οι Ελλαδίτες, οι άλλοι είναι απλώς πρόσφυγες".
Η Αθήνα ζωντανεύει σ' αυτές τις σελίδες. Στις Τζιτζιφιές ακούγονται τραγούδια, στην Ομόνοια και στους γύρω δρόμους δεν πουλάνε πια κουλούρια αλλά ναρκωτικά κάθε είδους, στις αυλές της Νέας Φιλαδέλφειας γειτόνισσες κουτσομπολεύουν τους περαστικούς και στην οδό Εκάβης ο φανταστικός παλαιοκομμουνιστής Λάμπρος Ζήσης, φίλος του αστυνόμου Χαρίτου, έχει το καταφύγιό του. Αλλού μυρίζουν μαγειρευτά κι αλλού μαγειρεύονται πολιτικές ανατροπές. Στην ιστορική Κηφισιά η δεξιά και η δεξιότερη άρχουσα τάξη γειτνιάζει με τα θερινά ανάκτορα Τατοΐου. Ιστορικές πληροφορίες, ταξικές διαφορές, νεοελληνικές νοοτροπίες, οι γκασταρμπάιτερ και οι οικονομικοί μετανάστες, ιστορικά καφενεία και αποπνικτική κίνηση αυτοκινήτων, κάθε τι ιδωμένο σαν αυτό που είναι και ταυτόχρονα σαν αυτό που σηματοδοτεί. Μου αρέσει ο τρόπος του Μάρκαρη. Μπορεί να διακρίνει, κατόπιν δεν φοβάται να τολμήσει φρέσκες ερμηνείες ή να διατυπώσει μη αρεστές αλήθειες κι ωστόσο παραμένει τρυφερός προς ανθρώπους, τόπους και προς την πολυπρόσωπη κυρία Ιστορία.
Το βιβλίο πρωτοεκδόθηκε το 2010 στη Γερμανία. Τότε ζούσε ακόμα ο Κοεμτζής (τον συναντά) και πούλαγε το βιβλίο του στην Πλάκα κι έξω από τα δικαστήρια της Ευελπίδων. Κι ακόμα ένα στοιχείο που δεν αναφέρει, από διακριτικότητα, ίσως. Απέναντι από τον σταθμό Μοναστηράκι, στην οδό Αγίας Ειρήνης βρίσκεται τώρα πια ο εκδοτικός οίκος του Σάμη Γαβριηλίδη σε αναπαλαιωμένο νεοκλασικό με το ζωηρό στέκι "Ποιήματα κι Εγκλήματα" στο ισόγειο.