-Οι ιστορητές δεν είναι μάγοι ούτε ιερείς, όπως ο σεριπιγάρι ή ο ματσικανάρι. Είναι αυτό και μόνο. ιστορητές, λένε στον Λιόσα κι αυτός απαντά: - Το ξέρω. Κι αυτό ακριβώς είναι που με αγγίζει...
Αυτό ακριβώς είναι που συγκινεί έναν μεγάλο ιστορητή σαν τον Μάριο Βάργκας Γιόσα (σωστή προφορά), τον νομπελίστα της λογοτεχνίας για το 2010. Η ίδια η δομή ετούτου του μυθιστορήματος έρχεται σαν παράδειγμα. Ο συγγραφέας παραδέχεται πως χρόνια ανέβαλε τη συγγραφή του μη έχοντας βρει τη φόρμα γραφής του. Τελικά, με τις εμβόλιμες αφηγήσεις ινδιάνων ιστορητών μας έβαλε να περπατήσουμε στην πυκνή ζούγκλα της Αμαζονίας, να μάθουμε τι τράβηξαν οι ιθαγενείς από τους εκμεταλλευτές της εργατικής τους δύναμης λευκούς και να χαθούμε μέσα στους μύθους και στον τρόπο σκέψης και έκφρασής τους. Ναι, δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Και ναι, η αφήγηση φέρνει κοντά τους ανθρώπους, λειτουργεί σαν συγκολλητική ουσία και συμβάλλει στη συνοχή του κόσμου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου