Σήμερα Τετάρτη 4/4/2012 πριν τις 9πμ αυτοκτόνησε απέναντι από την έξοδο του μετρό στην πλατεία Συντάγματος 77χρονος συνταξιούχος φαρμακοποιός. Είπε: "Φεύγω για να μην αφήσω χρέη στα παιδιά μου" και πυροβολήθηκε στο κεφάλι. Καλοί μου αναγνώστες από τις ΗΠΑ, από τη Γερμανία, από τα βάθη της Ασίας, από τη Λετονία, τις γειτονικές χώρες, από το Μπαχρέιν, από παντού εκεί μακριά να ξέρετε ότι είστε μια παρηγοριά. Είστε αλλού και έχετε ζωή. Εδώ κάθε μέρα παίρνουμε μηνύματα ότι η ζωή τελειώνει και προσπαθούμε, πρέπει να κοιτάμε πέρα μακριά στο μέλλον για να σκεφτόμαστε ότι η σήψη που αντικρίζουμε στις πράξεις κράτους και κοινωνικών ομάδων είναι το σύμπτωμα της αρρώστιας που ήταν εδώ αλλά μόνο τώρα εμφανίζεται στην επιφάνεια, τώρα που αρχίζει μια κάποια θεραπεία. Όπως στις ολιστικές θεραπευτικές αγωγές που τα συμπτώματα μετατρέπονται σε δερματικά προβλήματα πριν την εξαφάνισή τους. Έχω συγκλονιστεί. Ένας άνθρωπος της διπλανής πόρτας-έμενε στους Αμπελόκηπους- αξιοπρεπέστατος, ευγενής και με πολύ τακτ, είπαν γείτονές του πυροβόλησε το κεφάλι του όχι μπροστά στη Βουλή αλλά στην έξοδο του μετρό στην πλατεία Συντάγματος. Δεν είχε τίποτα να πει στους 300 βολευτές. Το είπε σε μας τους κοινούς. Και το έχει προφητέψει ο Πέτρος Μάρκαρης στο δεύτερο βιβλίο της τριλογίας της κρίσης, στην "Περαίωση". Θυμηθείτε πως ξεκινά το μυθιστόρημα: με την ομαδική αυτοκτονία μιας ομάδας ηλικιωμένων γυναικών κι ένα σημείωμα που έγραφε λίγο πολύ ότι έγραψε κι ο Δ.Χ. στο δικό του: "Προτίμησα ένα αξιοπρεπές τέλος πριν αρχίσω να ψάχνω στα σκουπίδια".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου