Η νέα επιτροπή κρατικών βραβείων, αναδημοσίευση από το Βήμα

http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=534228

"Η ιστορία του Μιξ, του Μαξ και του Μεξ", Λουίς Σεπούλβεδα, μτφ Αχιλλέας Κυριακίδης, εκδ. Opera, σ.62, ευρώ 6.23, ISBN 978-960-8397-58-3

Ένας γάτος με...ελληνικό προφίλ, ο Μιξ. Ένα αγόρι που τον φροντίζει, ο Μαξ κι ένας μεξικάνος ποντικός, ο Μεξ μπλέκουν σε μικρές περιπέτειες που οικοδομούν τη φιλία τους. Κι αν η σχέση ενός ανθρώπου μ' ένα γάτο είναι κατανοητή, εκείνη μεταξύ γάτου και ποντικού είναι εντελώς απρόσμενη. Εδώ αναδύεται, όμως, η μαγεία της αληθινής φιλίας. Ο φυσικός εχθρός σου γίνεται οδηγός σου κι εσύ γίνεσαι γι αυτόν το όχημα της ομορφότερης περιπέτειάς του. Γεράκος πια ο γατούλης έχει τυφλωθεί. Βλέπει γι αυτόν ο ποντικός. Μαζί αποτολμούν το αδιανόητο: άλματα από στέγη σε στέγη!

Οι πραγματικοί φίλοι μοιράζονται τα όνειρα και τις ελπίδες, ότι καλύτερο έχουν, τα μικρά πράγματα που ομορφαίνουν τη ζωή, τη σιωπή. Καταλαβαίνουν ο ένας τους περιορισμούς του άλλου και τον βοηθάνε. Μοιράζονται φρονιμάδες και λάθη, σέβονται ο ένας την ελευθερία του άλλου. Αλληλοφροντίζονται. Αγαπιούνται.

Μικρές, παραμυθένιες, τρυφερές οι ιστορίες του Σεπούλβεδα αφορούν όλες τις ηλικίες κι ας προωθούνται ως εφηβικά αναγνώσματα. Διαβάστε, επίσης, του ίδιου: "Ένας γέρος που διάβαζε ιστορίες αγάπης" (1993) και "Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει" (1997). Διαβάστε τα κατά προτίμηση έχοντας ένα γάτο να ρονρονίζει στην ποδιά σας. Φίλοι ενωμένοι ποτέ νικημένοι.

30 ο Διεθνές Φεστιβάλ βιβλίου Εδιμβούργου

Εσωτερικό της Signet Library από άλλη εκδήλωση

Το  Edinburgh International Book Festival 2013 ξεκίνησε στις 10 Αυγούστου και θα διαρκέσει ως τις 26. Είναι το μεγαλύτερο φεστιβάλ βιβλίου στον κόσμο, θέση που κατέκτησε μέσα στα 30 χρόνια λειτουργίας του. Φέτος αναμένονται πάνω από 200.000 επισκέπτες στις 800 εκδηλώσεις του. Σκεφτείτε ότι το 1983 είχε ξεκινήσει με 30 εκδηλώσεις, 120 συγγραφείς και 30.000 επισκέπτες. Περιλαμβάνει και το Εναλλακτικό Φεστιβάλ, όπου παρουσιάζονται και προβάλλονται νεοεμφανιζόμενοι συγγραφείς, ένας θεσμός με μεγάλο ενδιαφέρον. Παράλληλα γίνονται ειδικές παρουσιάσεις Σκωτσέζων συγγραφέων, εκδηλώσεις για το νεανικό και το παιδικό βιβλίο κι όλα αυτά σε ατμόσφαιρα γιορτής που απλώνεται σε όλη την πόλη μια και οι δραστηριότητες δεν περιορίζονται σε μια τοποθεσία. Τα εγκαίνια έγιναν στο γεωργιανού ύφους κτίριο της Βιβλιοθήκης Signet, που χρονολογείται από το 1822 στο κέντρο της πόλης. Στο βίντεο της προηγούμενης ανάρτησης, ο διευθυντής του Διεθνούς Φεστιβάλ Βιβλίου Εδιμβούργου, Nick Burley μιλά για τον θεσμό. Η συνέντευξη έχει γίνει στις αρχές του καλοκαιριού.

Edinburgh International Book Festival 2013 - programme launch

"Η αδερφή μου", Σταύρου Ζουμπουλάκη, εκδόσεις Πόλις, σ.69, τιμή 9 ευρώ, ISBN 978-960-435-382-8

Ταλαντούχο κι όμορφο κορίτσι, πρώτη μαθήτρια, σημαιοφόρος σε όλα τα γυμνασιακά της χρόνια, ζωγράφιζε, χόρευε, τραγουδούσε θαυμάσια, έφερνε πρώτη στο σπίτι τις νέες πληροφορίες για το θέατρο, τη μουσική, κάθε τι δημιουργικό. Η Γιούλα ήταν η μεγαλύτερη αδερφή του συγγραφέα κι η οδηγός του στις πνευματικές αναζητήσεις. Πριν γίνει 18 χρονών εκδήλωσε επιληψία. Κι αυτό δεν συνέβη σε μυθιστόρημα. Το βιβλίο "Η αδερφή μου", του Σταύρου Ζουμπουλάκη είναι μια μαρτυρία, ένα κείμενο βιογραφικό για το μαρτύριο ενός παιδιού από το βάρος της αρρώστιας κι ενός άλλου παιδιού από το βάρος της ευθύνης.
Η πατρική οικογένεια κράτησε μυστική την αρρώστια κι ο νεαρός Σταύρος σήκωσε πάνω του τη φροντίδα και το μυστικό, κι αυτά αναλογούν σε δύο σταυρούς. Πατέρας παπάς, οικογένεια με ορθόδοξες αρχές, οι προσευχές πολλές, μα η αρρώστια ανίκητη. Έφηβος με αγάπη στο διάβασμα και την πνευματική αναζήτηση ο Σταύρος αναρωτιέται για το νόημα της αρρώστιας και το νόημα της πίστης. Πώς γίνεται ο Θεός της αγάπης να αφήνει τα πλάσματα του να βασανίζονται; Η Γιούλα έζησε ως τα 60 της χρόνια, μπήκε στη Νομική, σπούδασε ηθοποιία, έπαιξε στο θέατρο, παντρεύτηκε, χώρισε, ερωτεύτηκε, έζησε και με τον τρόπο της ώθησε τους δικούς της να ξεπεράσουν δογματισμούς και στεγανά. Η οικογένεια της παραστάθηκε, με πρώτη τη μητέρα. Η αφοσίωσή του τον οδήγησε σε πολλές θυσίες από αυτές που ανοίγουν ολοένα και περισσότερο την καρδιά. Διαβάζοντάς τον, όμως, καταλαβαίνεις ότι αισθάνεται πως δεν ήταν αρκετά όσα έκανε, πως θα μπορούσε να κάνει περισσότερα. Αναγνωρίζει ότι η αδερφή του, η αρρώστια της και η σχέση του μαζί της καθόρισαν τον τρόπο που βλέπει τα πράγματα, που κρίνει, ιεραρχεί, αξιολογεί. Αυτό το λέει ένας άνθρωπος που σπούδασε νομική, φιλολογία και φιλοσοφία, άσκησε δικηγορία κι έγινε εκπαιδευτικός, διηύθυνε το περιοδικό Νέα Εστία, έγραψε δοκίμια, προήδρευσε εκκλησιαστικού ιδρύματος και πλέον είναι ο πρόεδρος της Εθνικής Βιβλιοθήκης. Μέσα από τα πρόσφατα βιβλία του παίρνει θέση απέναντι στην ορθόδοξη εκκλησία ζητώντας την σαφή αποστασιοποίησή της από δεξιές και ακροδεξιές πολιτικές τάσεις. Δεν φοβάται λιβέλους και επιθέσεις; Άμα έχεις εξασκηθεί να σηκώνεις διπλό σταυρό...
Η αδερφή του πέθανε στις 13 Αυγούστου 2012, ο τάφος της βρίσκεται στο κοιμητήριο Ζωγράφου. Εκεί βρισκόμουν στις 13 Αυγούστου 2013, δέκα χρόνια ακριβώς από τον θάνατο της μητέρας μου. Λίγες ώρες αργότερα έπιανα στα χέρια μου το βιβλίο. Συμπτώσεις;

"Η Αθήνα της μιας διαδρομής", Πέτρου Μάρκαρη, εκδόσεις Γαβριηλίδη, σ.248, τιμή 13,85, ISBN 978-960-336-982-0

Στους λάτρεις των ιστοριών του Μάρκαρη είναι γνωστές οι διαδρομές του αστυνόμου Χαρίτου, που ως την προτελευταία περιπέτειά του γίνονταν με το ιστορικό Μιραφιόρι του. Σε τούτο το βιβλίο, όμως, ο συγγραφέας συναγωνίζεται τον ήρωά του.  Ο Μάρκαρης παίρνει τον Ηλεκτρικό από τον Πειραιά και κατεβαίνει σε κάθε έναν από τους 24 σταθμούς της διαδρομής ως την Κηφισιά. Βολτάρει, κοιτάζει, διακρίνει, θυμάται και φέρνει στο προσκήνιο ιστορίες τόπων και ανθρώπων. Με αδρές γραμμές σχεδιάζει την κοινωνική διαστρωμάτωση της πόλης μας και μας αφήνει έκπληκτους με τη φρεσκάδα της αντίληψής του. Επισημαίνει πράγματα και καταστάσεις που δεν διακρίνουμε καθώς έχουν περάσει στην καθημερινότητα κι έχουν γίνει στα δικά μας μάτια ένα με το φόντο. Έτσι στη μεσοαστική Κυψέλη παρατηρεί την εγκατάλειψη εντυπωσιακών οικιών από την αποχώρηση παλιών κατοίκων και στη προσφυγική Νέα Ιωνία κάνει τη σύγκριση: "μεγάλη διαφορά ανάμεσα στους πρόσφυγες και στους Ελλαδίτες. Οι πρόσφυγες κρατιούνται σ' αυτό που έφτιαξαν, το συντηρούν, το φροντίζουν, το καλλωπίζουν. Αντίθετα οι Ελλαδίτες παραδίδουν τις συνοικίες τους στην υποβάθμιση και την εγκατάλειψη και πηγαίνουν σε άλλες. Οι νομάδες είναι οι Ελλαδίτες, οι άλλοι είναι απλώς πρόσφυγες".
Η Αθήνα ζωντανεύει σ' αυτές τις σελίδες. Στις Τζιτζιφιές ακούγονται τραγούδια, στην Ομόνοια και στους γύρω δρόμους δεν πουλάνε πια κουλούρια αλλά ναρκωτικά κάθε είδους, στις αυλές της Νέας Φιλαδέλφειας γειτόνισσες κουτσομπολεύουν τους περαστικούς και στην οδό Εκάβης ο φανταστικός παλαιοκομμουνιστής Λάμπρος Ζήσης, φίλος του αστυνόμου Χαρίτου, έχει το καταφύγιό του. Αλλού μυρίζουν μαγειρευτά κι αλλού μαγειρεύονται πολιτικές ανατροπές. Στην ιστορική Κηφισιά η δεξιά και η δεξιότερη άρχουσα τάξη γειτνιάζει με τα θερινά ανάκτορα Τατοΐου. Ιστορικές πληροφορίες, ταξικές διαφορές, νεοελληνικές νοοτροπίες, οι γκασταρμπάιτερ και οι οικονομικοί μετανάστες, ιστορικά καφενεία και αποπνικτική κίνηση αυτοκινήτων, κάθε τι ιδωμένο σαν αυτό που είναι και ταυτόχρονα σαν αυτό που σηματοδοτεί. Μου αρέσει ο τρόπος του Μάρκαρη. Μπορεί να διακρίνει, κατόπιν δεν φοβάται να τολμήσει φρέσκες ερμηνείες ή να διατυπώσει μη αρεστές αλήθειες κι ωστόσο παραμένει τρυφερός προς ανθρώπους, τόπους και προς την πολυπρόσωπη κυρία Ιστορία.
Το βιβλίο πρωτοεκδόθηκε το 2010 στη Γερμανία. Τότε ζούσε ακόμα ο Κοεμτζής (τον συναντά) και πούλαγε το βιβλίο του στην Πλάκα κι έξω από τα δικαστήρια της Ευελπίδων. Κι ακόμα ένα στοιχείο που δεν αναφέρει, από διακριτικότητα, ίσως. Απέναντι από τον σταθμό Μοναστηράκι, στην οδό Αγίας Ειρήνης βρίσκεται τώρα πια ο εκδοτικός οίκος του Σάμη Γαβριηλίδη σε αναπαλαιωμένο νεοκλασικό με το ζωηρό στέκι "Ποιήματα κι Εγκλήματα" στο ισόγειο.

Προσφορές από τις εκδόσεις Γαβριηλίδης

Όλα τα βιβλία των εκδόσεων Γαβριηλίδης, που έχουν εκδοθεί ως το τέλος του 2008 θα πωλούνται για 2 έως 4 ευρώ. Η προσφορά θα ισχύσει ως το τέλος Μαίου 2013 σε όλα τα βιβλιοπωλεία.

10η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης

Ξεκινά σήμερα η 10η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου στη Θεσσαλονίκη ενώ το μέλλον του διοργανωτή της, του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου παραμένει ασαφές. Όσοι βρίσκεστε στη Θεσσαλονίκη ως τις 19 του μήνα, απολαύστε την. Συμμετέχουν εκδοτικοί οίκοι από την Ελλάδα και 18 ακόμη χώρες. Τιμώμενη χώρα φέτος είναι η Βρετανία (κάποιος να τους πει ότι δεν μιλάμε πια για Μεγάλη Βρετανία, εκτός αν εννοούμε το ξενοδοχείο ή αναφερόμαστε στο παρελθόν). Ευκαιρία να συναντήσετε τον Jonathan Coe και άλλους Βρετανούς συγγραφείς. Διαβάζω ότι η Ισραηλινή πρεσβεία φέρνει τον Amos Oz. Να τα βλέπει αυτά ο κύριος Τζαβάρας να μαθαίνει τι σημαίνει Εθνική Πολιτική Βιβλίου. Η έκθεση περιλαμβάνει μεγάλο αφιέρωμα στον Κ.Π.Καβάφη για την επέτειο των 150 χρόνων από τη γέννηση του ποιητή, που εν ζωή Έλληνες αστοί της Αλεξάνδρειας αποκαλούσαν κίναιδο και κράταγαν τα αγόρια τους μακριά του όταν τον συναντούσαν στο καφέ (μαρτυρία Αλεξανδρινού πελάτη μου στο βιβλιοπωλείο). Αλλά ο θάνατος, ο χρόνος και η αναγνώριση των ξένων απαλύνουν την άγνοια και την προκατάληψη. Η έκθεση γίνεται με τη συγχρηματοδότηση Ελλάδας και Ευρωπαϊκής Ένωσης. Κι όσοι έχουμε δουλέψει σε Ευρωπαϊκά Προγράμματα στο παρελθόν αναρωτιόμαστε: Άραγε η Ελλάδα πότε θα βάλει το μερτικό της; Όσο για τις διαμαρτυρίες διαφόρων μεγάλων εκδοτών ότι δεν θα συμμετάσχουν λόγω ακριβής συμμετοχής και κρίσης, τι να κάνουμε παιδιά; τα καλά δεν είναι για όλους.

Πρωτομαγιά και 1886

Μάης του 1886. Οι εργάτες στο βιομηχανικό Σικάγο απεργούν ζητώντας τον περιορισμό των ωρών εργασίας σε 8 ημερησίως. Συγκρούσεις με την αστυνομία προκάλεσαν θανάτους και τραυματισμούς. Το δικαστήριο οδήγησε κάποιους στην αγχόνη. Ποτέ δεν έγινε σαφές αν υπήρξε προβοκάτσια ή ανοιχτή επίθεση αναρχικών στην αστυνομία. Το μόνο σίγουρο είναι ότι το 8ωρο κατακτήθηκε με αίμα. Τρία χρόνια αργότερα η Δεύτερη Διεθνής, στο Παρίσι θέσπισε την Πρωτομαγιά γιορτή του Εργατικού Κινήματος, αλλά και την 8^η Μαρτίου ως Ημέρα της Γυναίκας. Το κίνημα της γυναικείας απελευθέρωσης είχε ήδη εκδηλωθεί στις Η.Π.Α., στην Ευρώπη και στην Περσία (!).

Το 1886 ήταν η χρονιά που αυτοκτόνησε η ποιήτρια Έμιλυ Ντίκινσον. Κυκλοφόρησαν «οι Βοστονέζοι», του Χένρυ Τζέημς. Παραδόθηκαν οι Απάτσι κι ο αρχηγός τους Τζερόνιμο. Δημιουργήθηκε, από έναν φαρμακοποιό στην Ατλάντα, το ρόφημα που θα ονομαζόταν αργότερα Coca Cola. Η Λουίζα Μέη Άλκοτ κυκλοφόρησε τη συνέχεια του «μικροί κύριοι» με τίτλο “Jo’s Boys”. Το άγαλμα της Ελευθερίας αποκαλύφθηκε κι έκτοτε δεσπόζει στο νησί Έλλις της Νέας Υόρκης. Ο Wilki Collins κυκλοφόρησε το  “The Guilty River”, όπου ο έρωτας σπάει τα σύνορα των κοινωνικών τάξεων. Κι ο νορβηγός Ερρίκος Ίψεν καταπιάστηκε με παρόμοιο θέμα στο θεατρικό του: «Ρόσμερσχολμ». Στην Ευρώπη έχουν ήδη διαβάσει τα έργα των Μαρξ και Ένγκελς. Στο Μεξικό γεννιέται ο μετέπειτα σπουδαίος ζωγράφος Diego Rivera και στην Πολωνία ο μετέπειτα πρώτος πρωθυπουργός του Ισραήλ, Νταβίντ Μπεν-Γκουριόν. Στην Αγγλία ο Robert Louis Stevenson κυκλοφορεί τον «Δρ.Τζέκιλ και κ. Χάϋντ» καθώς και «το κλεμμένο παιδί». Στη Γαλλία ο Ιούλιος Βερν γράφει τα βιβλία «Ροβήρος ο κατακτητής» και «ο λαχνός υπ’αριθμ. 9672». Ο Πιέρ Λοττί έχοντας ήδη ζήσει την οθωμανική του περιπέτεια με την «Αζιγιαντέ», κυκλοφορεί τον «ψαρά της Ισλανδίας». Στη Ρωσία ο Τολστόϊ γράφει την υπαρξιστική νουβέλα «ο θάνατος του Ιβάν Ίλιτς» κι ο Άντον Τσέχωφ το πρώτο του θεατρικό έργο με τίτλο: «Κύκνειο άσμα». Στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, ο «ελληνικός» Κ.Καβάφης δημοσιεύει το πρώτο του κείμενο στην εφημερίδα «Κωνσταντινούπολις». Γεννιέται σε περιοχή της Αυστροουγγαρίας ο Όσκαρ Κοκόσκα και στην Ιαπωνία ο Τζουνιχίρο Τανιζάκι. Στην Αγγλία γεννιέται το Χόκεϋ και η ποδοσφαιρική Άρσεναλ. Το πρώτο βενζινοκίνητο όχημα παρουσιάζεται στη Γερμανία από τον Karl Benz. Ο σιδηρόδρομος εξαπλώνεται, το Orient Express είναι ήδη σε λειτουργία. Ο Σίγκμουντ Φρόυντ ανοίγει το ιατρείο του στη Βιέννη και στο Παρίσι τα Folie Bergère δίνουν την πρώτη τους παράσταση. Ένα χρόνο μετά τον θάνατο του Βικτώρ Ουγκώ ολοκληρώνεται η πρωτοβουλία του με την υπογραφή της Σύμβασης της Βέρνης για την προστασία των λογοτεχνικών και καλλιτεχνικών έργων. Ένα χρόνο αργότερα, το 1887, θα εμφανιστεί ο Σέρλοκ Χολμς, ο ήρωας του Άρθουρ Κόναν Ντόυλ. Στην Κούβα οι Ισπανοί καταργούν τη δουλεία. Το 1888 στην Ελλάδα, ο Ψυχάρης δημοσιεύει «το ταξίδι μου», γραμμένο στη δημοτική, προκαλώντας τριγμούς διαρκείας. Δημοσιεύονται κείμενα του Βιζυηνού και του Δροσίνη. Έχουν ήδη διαβαστεί έργα του Παπαδιαμάντη, του Κρυστάλη, του Καρκαβίτσα.

Περίπου δέκα χρόνια αργότερα θα γεννηθεί στην Κωνσταντινούπολη…η γιαγιά μου, η Ήβη, έκτο παιδί της αδελφής του γιατρού Σγουρδαίου.

Καταργήθηκε το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου

Το Υπουργείο Πολιτισμού κατήργησε το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου. Είναι με τα καλά τους; Ας πάνε να φορέσουνε τον ΟΣΕ καπέλο αφού θέλουν να κάνουν οικονομία. Κυριαρχεί η ηλιθιότητα. Διαβάστε: "Οι βασικές αρχές της ανθρώπινης ηλιθιότητας", Κάρλο Τσιπόλα, εκδόσεις Κέδρος, 5,50 ευρώ.

Συλλογή υπογραφών υπέρ της διατήρησης του ΕΚΕΒΙ
http://www.gopetition.com/petitions/%CE%BD%CE%B1-%CE%BC%CE%B7%CE%BD-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CF%81%CE%B3%CE%B7%CE%B8%CE%B5%CE%AF-%CF%84%CE%BF-%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CE%BA%CE%AD/sign.html