Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Παρασκευή 5 Αυγούστου 2011

"Ο άνθρωπος που έλεγε ιστορίες", Μάριο Βάργκας Λιόσα, μετάφραση Τατιάνα Ραπακούλια, εκδ.Καστανιώτη, σ.235, 19.84ευρώ .


Ο αφηγητής, ο ίδιος ο Μ.Β.Λιόσα , γράφει για την περιπέτεια ενός Εβραίου φίλου του, γνωστού με το παρατσούκλι "μασκοφόρος" εξαιτίας μιας πελώριας κρεατοελιάς που του παραμόρφωνε το πρόσωπο. Το ενδιαφέρον αυτού του νεαρού για τους αυτόχθονες Ινδιάνους του Περού τον κάνει τελικά να γίνει ένας από αυτούς. Κι ο συγγραφέας μας, που στο μεταξύ έχει χάσει τα ίχνη του φίλου του, συλλέγει στοιχεία που λίγο-λίγο αποκαλύπτουν τη νέα ταυτότητα του "μασκοφόρου" και τον ρόλο του ανάμεσα στους Ινδιάνους Ματσιγκένγκα της Αμαζονίας. Ομολογώ ότι κοπίασα να τελειώσω αυτό το βιβλίο. Με κούρασαν τα ιντερμέτζα με τις αφηγήσεις του Ινδιάνου, πχ η μάχη του Τασουρίντσι με τον Κιεντιβακόρι, που με τα φυσήματά τους γέννησαν όλα τα καλά και τα κακά πλάσματα τούτου του κόσμου. Όμως, χαίρομαι εκ των υστέρων. Κατάλαβα καλύτερα σε τι διαφέρει ο "μαγικός ρεαλισμός", αυτό το ύφος γραφής με το οποίο εκφράζονται κι άλλοι, κυρίως Λατινοαμερικάνοι συγγραφείς (Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκές, Χουάν Ρούλφο κλπ) από άλλα στυλ γραφής. Στον μαγικό ρεαλισμό, που ήταν ο τρόπος αφήγησης των αυτοχθόνων της Λ.Αμερικής, ο χρόνος έχει άλλες διαστάσεις απ' ότι έχουμε μάθει να δεχόμαστε εμείς. Κάτι που έγινε μπορεί να ξαναγίνει κι από το μέλλον εύκολα επιστρέφουμε στο παρελθόν...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου