Ο γιγαντόγλαρος, ο καπετάνιος του ήλιου, πηδαλιουχεί.
Από κάτω του το νερό.
Ο κόσμος λαγοκοιμάται ακόμη σαν
πολύχρωμη πέτρα στο νερό.
Ανερμήνευτη μέρα. Μέρες-
σαν γράμματα των αζτέκων!
Η μουσική. Και γω πιασμένος
στο γκομπλέν της, με
χέρια υψωμένα-σαν μορφή
της λαϊκής τέχνης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου